اولین روززندگیم

این عکس اولین روز زندگیمه.درواقع میشه گفت این اولین عکسیه که توی بیمارستان ازم گرفته شد.باراولی بودکه این دنیارومی دیدم.همه چی باجایی که توش زندگی می کردم فرق میکرد.اونجافقط صداهای آرام وهارمونیک شنیده می شدولی دنیای جدیدپرازسروصداهای جورواجوربود.ولی خب به هرحال مشیت وخواست خدااین بوده که منم توی این کره خاکی پابذارم وشروع به رشدوتکامل وزندگی کنم.جونم براتون بگه فقط یادمه موقعی که ازتودل مامانم بیرون اومدم خانم دکترصرافی منو وارونه کرد ویه ضربه ناحق به پشتم زد،اولش یه ذره گریه کردم ولی بعدانگار هوای تازه واردریه هام شدویه نفسی کشیدم بعدشم خوابم بردودیگه چیزی نفهمیدم تاموقعی که منوتوی یه تخت کوچولوکنارم مامانم خوابوندن.راستشوبخواین زیادجون نداشتم که بتونم دادبزنم وگریه کنم.راستی یادم رفت بگم بعدازاینکه توی اتاق مستقرشدم مامان جونم(مامان مامانم) منو یه سری بردپایین پله هاکه بابامهدی وباباجونم(بابای مامانم) که ازصبح منتظردیدنم بودن ببیننم.بهترین لحظه زندگیم لحظه ای بودکه برای اولین باروجودمامان گلم روکنارخودم حس کردم وبالبخندقشنگش ودستای مهربونش دست منوگرفت وبوسم کرد.حس عجیبی بودانگارکه بوی اون روحس میکردم وبرام آشنابود.بنده خدامامانم توی این 9ماهی که مهمونش بودم کلی برام زحمت کشیدو ازم پذیرایی کردوبه قول معروف مثه یه برگ گل ازمن مراقبت کرد،بیشترشبابخاطرمن حتی نمی تونست تخت بخوابه وهمش بایدروی این دست واون دستش میخوابیدو مشکلات دیگه ای که من براش بوجودآورده بودم ولی خم به ابروش نیاورد،خیلی دوست داشتم که یه جوری ازش تشکرکنم ولی توان این کاررونداشتم وفقط سعی کردم که بانگام دنیادنیاعشق وسپاس رونثارش کنم.بعدازظهرهم چندنفری ملاقاتی ازقبیل مادرفروغ(مامان بابام)،عمه های مامانم،خانم عمومژگانم و چندتای دیگه داشتم. خلاصه اون شب توی بیمارستان بامامانم ومامان جونم موندیم وهرازگاهی که گرسنه میشدم باصدای ضعیفی که انگارازته چاه بیرون میومدابرازوجودمیکردم ویه جندقاشقی شیربهم میدادن ومنم ملچ ملوچ کنان میخوردم ومیخوابیدم.امروزکه خداروشکربه خوبی وخوشی گذشت تاببینیم فرداچی پیش میاد.خداجونم ممنون که باصحت وسلامت کامل وارداین کره خاکی شدم.